ΙΣΤΟΡΙΕΣΜοιράσου την ιστορία σου!
Είσαι μέλος ή εθελόντρια/ής παρόμοιων δομών και πρωτοβουλιών; Θέλουμε να μας πεις την προσωπική σου ιστορία! Έχουμε φτιάξει μια ειδική φόρμα για να σε βοηθήσουμε. Μπορείς να πάρεις ιδέες από προηγούμενες ιστορίες. |
Στην "Ανακυκλώνω στην πηγή" διαπιστώσαμε πως πολλές ηλεκτρικές συσκευές που μας δίνουν για ανακύκλωση οι πολίτες - ειδικά οθόνες υπολογιστών- είχαν μικρές και κατά κανόνα επισκευάσιμες χαμηλού κόστους βλάβες ή δυσλειτουργίες. Έτσι μια μικρή ομάδα φίλων βρισκόταν γύρω από ένα τραπέζι και για χόμπυ τις επισκευάζαμε και τις χαρίζαμε σε σχολεία. Διαπιστώσαμε σύντομα πως αυτό μπορούσε να γίνει σε μόνιμη βάση, ήδη συνέβαινε με γείτονες με ποδήλατα στην Ολλανδία και είχε ονομαστεί Repair Café. Καλέσαμε λοιπόν με ανακοίνωση μια συγκεκριμένη ημέρα μέσω ιντερνετ τον κόσμο να φέρει συσκευές και να μάθει ο ίδιος/α να τις επισκευάζει. Το αποτέλεσμα ήταν να φτιαχτεί μια κυψέλη ανθρώπων της πόλης που πίνοντας καφέ κάνουν νέες φιλίες και αποκτούν νέες δεξιότητες. Συνδεθήκαμε με το παγκόσμιο Repair Cafe και με 49€ πήραμε όλο το υλικό που μεταφρασμένο στα ελληνικά ενημερώνει τους συμμετέχοντες για τα διαδικαστικά. Πολύ σημαντικό είναι ότι τα σημεία στον πλανήτη αυξήθηκαν και μαζί με αυτά αυξήθηκε και η γνώση επισκευών, δημιουργώντας ένα αντίβαρο στην αποκλειστικότητα στην γνώση επισκευών που έχουν οι εταιρείες - και στις χρεώσεις τους φυσικά. Αποδείχθηκε ότι με πολύ μικρό κόστος μπορούν να επισκευαστούν και να επαναχρησιμοποιηθούν χιλιάδες συσκευές που θα γίνονταν σε διαφορετική περίπτωση ηλεκτρονικά απόβλητα. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως κατανοήσαμε ότι το Repair Café δεν είναι ένας χώρος εξοπλισμένος, με ειδικά εργαλεία και επαγγελματίες επισκευαστές αλλά μια εκδήλωση φίλων που μπορεί να συμβεί παντου: σε μια αποθήκη σε μια πολυκατοικία με τους γείτονες, σε μια φυλακή, σε ένα ΚΑΠΗ, σε ένα σχολείο, οπουδήποτε μπορεί να φτιαχτεί ένας καφές σε ένα τραπέζι και δύο άνθρωποι να κάτσουν αντικρυστα με μια συσκευή ή ένα επιπλο ή ένα αυτοκίνητο ή ενα ποδήλατο αναμεσά τους. Είναι κάτι που μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε οπουδήποτε άρα είναι μια κοινωνική εκδήλωση από αυτές που τόσο χρειαζόμαστε για να τονωθει η ανθρώπινη επαφή και συνεργασία. - Τάσος Νικολαδάκης, μέλος Ανακυκλώνω στήν πηγή - Repair Café
Όλα ξεκίνησαν όταν συνάντησα ένα σωρό παλιά ποδήλατα στην αυλή μου όταν έμενα ακόμη στην Αθήνα. Τρία χρόνια αργότερα ήταν ακόμα παρκαρισμένα εκεί, χωρίς αξίωση, έτσι αποφάσισα να τα επιδιορθώσω και να ενθαρρύνω άτομα στην πολυκατοικία μου να τα πάρουν για μια περιστασιακή βόλτα. Πολύ σύντομα, πιο παλιά ποδήλατα, που έπαιρναν χώρο σε αποθήκες, αφού οι ιδιοκτήτες είχαν αναβαθμίσει με νεα μοντέλα, προστέθηκαν στην «παρέα». Ήταν η γέννηση κάτι όμορφου. Κανένα από αυτά δεν θα είχε λάβει τη σημασία που έχει τώρα, εάν δεν ειχαμε μετακινηθεί στην επαρχία. Η μετάβαση πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2011 και δεν ήταν εύκολη, αλλά τα δίκυκλα μας συνόδεψαν σε αυτήν. Στην πραγματικότητα, αυτή η ασυνήθιστη δανειστική ποδήλατολέσχη - η πρώτη ιδιωτική πρωτοβουλία στο είδους της - σύντομα μεγάλωσε σε μέγεθος και μάλιστα έφτιαξε κι ένα blog. Η Ποδηλατοπαρέα τώρα μετρά 15 ποδήλατα παιδικά και 12 για ενήλικες. Τα μοντέλα - συμπεριλαμβανομένων τρίκυκλων για ηλικιωμένους πολίτες - είναι διαθέσιμα σε οποιονδήποτε, εφόσον δεσμευτεί να τα επιστρέψει στην ίδια κατάσταση. Στόχος μας είναι να κάνουμε τη χρήση του ποδήλατα δημοφιλή σε άτομα όλων των ηλικιών,όχι μόνο για αναψυχή, αλλά ως μέσο καθημερινής μεταφοράς. Ο δανεισμός τους δωρεάν ήταν μια απόφαση σύμφωνη με τις αρχές της Freeconomy, μιας νέα πρωτοβουλίας ανταλλαγής δεξιοτήτων, δωρεάν βοήθειας και ανάπτυξης κοινότητας σε παγκόσμιο επίπεδο, σχεδιασμένη για να κάνει τη ζωή μας καλύτερη. Η μεγαλύτερη χαρά μας ήταν να βλεπουμε νεα παιδια να ενθουσιαζονται με τη συμμετοχη τους στις ποδηλατοβόλτες που οργανωνουμε και καποια απο αυτα να μας βοηθουν εθελοντικα στην επισκευή και συντηρηση των ποδηλατων μας. Με αφορμή τη συμμετοχή τους, ήρθαν σε επαφή και με τη φιλοσοφία της ανακύκλωσης και της οικολογικής μετακίνησης. - Ευάγγελος, μέλος "Ποδηλατοπαρέα" δανειστική ποδηλατολέσχη
H συγκυρία για την δημιουργία του Part of the Solution ξεκίνησε από μια προσωπική ανάγκη για επικοινωνία με κόσμο έξω από την "σφαίρα επιρροής" μου/μας, για απεύθυνση σε ένα μεγαλύτερο κοινό με μια άλλη γλώσσα, για ένα πείραμα όπου θα λέγαμε περισσότερα με πιο λιτό αλλά ευθύ τρόπο. Μέσω της κινηματογραφικής γλώσσας φέραμε πραγματικά στοιχεία από επίσημους φορείς, όχι μέσω μιας συνηθισμένης ντοκιμενταρίστικης ματιάς όπου μιλάνε άνθρωποι και παρουσιάζουν στοιχεία, αλλά με μυθοπλαστικά ή και με αφηγηματικά τεχνάσματα, προσπαθήσαμε να πιάσουμε τον αποδέκτη εξαπίνης.
Η φόρμα που χρησιμοποιήσαμε (μικρά βίντεο, έξυπνα σενάρια, ξεκάθαρο μήνυμα) ήταν τέτοια που καταφέραμε και στείλαμε τα βίντεό μας σε κινηματογραφικά φεστιβάλ σε έξι χώρες, σε κινηματογραφούς, λέσχες, συλλογικότητες και φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα, προφανώς στα social media κτλ, φτάνοντας σε ένα κοινό περίπου 400 χιλιάδων αποδεκτών που ήταν έξω από τον δικό μας κύκλο επαφών. Αυτή η συνθήκη απεύθυνσης καθιστά την 'μέτρηση΄ του αποτελέσματος δύσκολη αν όχι αδύνατη, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Ωστόσο τα βίντεο που κάνουμε είναι ένα σποράκι ευαισθητοποίησης και μια πρό(σ)κληση προς τον θεατή για ενημέρωση. Και αυτό είναι αρκετό για μας αφού όλοι/ες μας τελικά συμμετέχουμε συλλογικά σε μια παρόμοια διαδικασία. Το μεγαλύτερο εμπόδιο που είχαμε και έχουμε είναι το οικονομικό, καθώς άσχετα από το ανθρώπινο δυναμικό, ο κινηματογράφος είναι ένας πολύεξοδος χώρος που για να ικανοποιηθεί η συγκεκριμένη οπτική φόρμα, χρειάζονται αρκετά χρήματα που δεν μπορούν να καλυφθούν από συμμετοχική χρηματοδότηση (οπότε και χρειάστηκε να το συγχρηματοδοτήσουμε).
Η προσπάθειά μας με 20 βίντεο ξεπέρασε βέβαια κάθε προσδοκία, τόσο σε επίπεδο ποιότητας όσο και απεύθυνσης, αλλά ταυτόχρονα κόστισε χιλιάδες εργατοώρες σε διάστημα 7 ετών. Μας είναι άγνωστο αν θα καταφέρουμε να παραμείνουμε σε αυτό το μοντέλο λειτουργίας, ωστόσο είναι ξεκάθαρο εκ του αποτελέσματος ότι υπάρχει η ανάγκη για επικοινωνία με έναν άλλον τρόπο και ύφος, συμπεριλαμβάνοντας και συναισθάνοντας τον θεατή ως τον διπλανό μας και όχι ως τον απέναντί μας. - Γιώργος, μέλος Part of the Solution
Η φόρμα που χρησιμοποιήσαμε (μικρά βίντεο, έξυπνα σενάρια, ξεκάθαρο μήνυμα) ήταν τέτοια που καταφέραμε και στείλαμε τα βίντεό μας σε κινηματογραφικά φεστιβάλ σε έξι χώρες, σε κινηματογραφούς, λέσχες, συλλογικότητες και φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα, προφανώς στα social media κτλ, φτάνοντας σε ένα κοινό περίπου 400 χιλιάδων αποδεκτών που ήταν έξω από τον δικό μας κύκλο επαφών. Αυτή η συνθήκη απεύθυνσης καθιστά την 'μέτρηση΄ του αποτελέσματος δύσκολη αν όχι αδύνατη, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Ωστόσο τα βίντεο που κάνουμε είναι ένα σποράκι ευαισθητοποίησης και μια πρό(σ)κληση προς τον θεατή για ενημέρωση. Και αυτό είναι αρκετό για μας αφού όλοι/ες μας τελικά συμμετέχουμε συλλογικά σε μια παρόμοια διαδικασία. Το μεγαλύτερο εμπόδιο που είχαμε και έχουμε είναι το οικονομικό, καθώς άσχετα από το ανθρώπινο δυναμικό, ο κινηματογράφος είναι ένας πολύεξοδος χώρος που για να ικανοποιηθεί η συγκεκριμένη οπτική φόρμα, χρειάζονται αρκετά χρήματα που δεν μπορούν να καλυφθούν από συμμετοχική χρηματοδότηση (οπότε και χρειάστηκε να το συγχρηματοδοτήσουμε).
Η προσπάθειά μας με 20 βίντεο ξεπέρασε βέβαια κάθε προσδοκία, τόσο σε επίπεδο ποιότητας όσο και απεύθυνσης, αλλά ταυτόχρονα κόστισε χιλιάδες εργατοώρες σε διάστημα 7 ετών. Μας είναι άγνωστο αν θα καταφέρουμε να παραμείνουμε σε αυτό το μοντέλο λειτουργίας, ωστόσο είναι ξεκάθαρο εκ του αποτελέσματος ότι υπάρχει η ανάγκη για επικοινωνία με έναν άλλον τρόπο και ύφος, συμπεριλαμβάνοντας και συναισθάνοντας τον θεατή ως τον διπλανό μας και όχι ως τον απέναντί μας. - Γιώργος, μέλος Part of the Solution
H Youthnet Hellas ήταν για εμένα μια από τις καλύτερες εμπειρίες που είχα. Για να τα πάρουμε από την αρχή η Youthnet είναι ένας οργανισμός νέων που δίνει δυνατότητες, οργανώνει επιμορφώσεις και προσφέρει σε νέους και όχι μόνο τη δυνατότητα να ταξιδέψουν, να αποκτήσουν skills και να εξελιχθούν σε αυτό που δυνητικά θα μπορουσαν να γίνουν και δεν ήταν ακόμη προτού μπουν σε έναν τέτοιο οργανισμό. Αυτό ήταν και για μένα η Youthnet. Το να αποτελέσω μέρος του διοικητικού ενός τέτοιου οργανισμού μου επιτρέψε να μάθω, να πιστεψω στον εαυτό μου και να συνεργαστώ με ανθρώπους που μου έδωσαν και τους οφείλω πολλά. Ξεκίνησα στη Youthnet έπειτα από μια πρόταση του προέδρου της επειδή είχα ήδη κάνει πολλά ταξίδια σε Erasmus exchanges και training courses με άλλους οργανισμούς και με σκοπό να προωθήσω το Erasmus και να παρακίνησω και άλλους νέους να συμμετέχουν. Στην πορεία καταλάβα πόσο σήμαντικο είναι να δώσεις σε έναν νέο άνθρωπο την ευκαιρία να γνωρίσει, να ταξιδέψει και να φτάσει εκεί όπου ούτε ο ίδιος θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Τώρα έχοντας ήδη διατελέσει δύο χρόνια στο διοικητικό συνειδητοποιώ ότι το να ταξιδέψεις είτε εθελοντικά, είτε μέσω σπουδών, είτε σε μικρότερα προγράμματα ανταλλαγής σε μια νεαρή ηλικία μπορεί να δώσει έναν προσανατολισμό και να δείξει έναν δρόμο σε έναν νέο ο οποίος πιο πριν με το πέρας των σπουδών η ακόμα και του σχολείου τον είχε χάσει η αμφέβαλε για αυτόν, όπως ακριβώς και εγώ. - Ιωάννα Γυμπάκη, μέλος Youthnet Hellas
Η ανάγκη για την ενεργοποίηση της νεανικής κοινότητας της Κατερίνης και η ενίσχυση του ενδιαφέροντος των νέων της περιοχής μας για ζητήματα νεολαίας αποτέλεσαν τους λόγους της αρχικής μας δραστηριοποίησης το καλοκαίρι του 2016. Συνειδητοποιώντας το κενό που υφίσταται στη συμμετοχή και ενεργοποίηση στα κοινά των νέων της περιοχής μας, δημιουργήσαμε μια κοινότητα νέων ατόμων με στόχο την ανάδειξη νεανικής ατζέντας ιδεών που απουσιάζει από τις τοπικές πολιτικές. Για αυτό και προσπαθήσαμε μέσα από τις δράσεις μας να προβάλλουμε εναλλακτικές επιλογές για την ενεργοποίηση των νέων της πόλης και τη συμμετοχής τους στην κοινωνική και πολιτική ζωή. Ταυτόχρονα, επιχειρήσαμε να συμβάλλουμε με στοχευμένες παρεμβάσεις στην αναθεώρηση των προτεραιοτήτων των τοπικών αρχών σχετικά με τα ζητήματα νεολαίας. Επιδιώκουμε τη δημιουργία μιας ενεργής ομάδας που θα μπορεί έμπρακτα να αναδεικνύει τις νεανικές πρωτοβουλίες ως ουσιαστικό φυσιογνωμικό στοιχείο της τοπικής κοινωνίας, ενδυναμώνοντας το προφίλ της Κατερίνης σε πόλης φιλικής προς τους νέους κατά τα σχετικά ευρωπαϊκά πρότυπα. Επιπρόσθετα, με αφορμή τη δραστηριοποίηση μας, οραματιζόμαστε την μετατροπή της Κατερίνης σε ένα περιβάλλον πρότυπης ενσωμάτωσης και εφαρμογής πολιτικών νεολαίας σε τοπικό επίπεδο για τα ελληνικά δεδομένα. - Γιώργος Παπαγεωργίου, μέλος Δικτύου Ενεργοποίησης Νέων Κατερίνης
Η Urbana ξεκίνησε μέσα από την ανάγκη μας να μεταφέρουμε μία διαφορετική καθημερινή πραγματικότητα που βιώσαμε σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Ειδικότερα, ζώντας και σπουδάζοντας αρχιτεκτονική στην Βαρκελώνη εμπνευστήκαμε από αντίστοιχες πρωτοβουλίες και πρακτικές που εφαρμόζονται για την ανάπτυξη της πόλης, βασισμένες σε μεθόδους συμμετοχικού σχεδιασμού, προάγοντας τις αρχές της ισότητας και της συμπερίληψης. Επιστρέψαμε στην Ελλάδα και θελήσαμε να ξεκινήσουμε τα πρώτα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση και στην πόλη μας, την Αθήνα. Η δράση μας ξεκίνησε το 2018, ενώ από τα τέλη του 2019 λειτουργούμε ως Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία. Η Urbana εστιάζει σε δύο άξονες: τον σχεδιασμό και την υλοποίηση δράσεων ευαισθητοποίησης σε ζητήματα συμπερίληψης στον αστικό χώρο και την ανάπτυξη αρχιτεκτονικών/πολεοδομικών προτάσεων με άξονα την ισότητα και την συμπερίληψη στον δημόσιο χώρο. Οι δυσκολίες πολλές, αν και αυτή ήταν και η πρόκληση που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε εξαρχής· να δημιουργήσουμε ένα ανοιχτό πεδίο διαλόγου και έρευνας σε σχέση με τη συμπερίληψη και την ισότητα των φύλων στις ελληνικές πόλεις, όπου δυστυχώς τα φαινόμενα διακρίσεων μας φέρνουν κάθε χρόνο στην τελευταία θέση της Ευρώπης σχετικά με ζητήματα ισότητας. Ειδικότερα, οι συσχετισμοί φύλου και χώρου είναι κάτι αρκετά νέο για τα ελληνικά δεδομένα και, παρότι είναι η καθημερινότητά μας, πολύ συχνά υπάρχει άρνηση (ή αδιαφορία) ως προς το ότι ο χώρος δεν είναι ένα ουδέτερο πεδίο με ίσες ευκαιρίες για όλες και όλους. Ωστόσο, νιώθουμε μεγάλη έμπνευση όταν άτομα βρίσκουν την φωνή τους μέσα από τις δράσεις μας, όταν συνειδητοποιούν ότι δεν είναι μόνοι/ες στις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κινούμενα στην πόλη και ότι οι ανάγκες και οι επιθυμίες τους εκφράζουν μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Όταν η Urbana λειτουργεί ως πεδίο διαλόγου, διερεύνησης, αποδοχής και μας κάνει να σκεφτούμε ένα βήμα παραπέρα, πώς θα ήταν οι γειτονιές μας αν όλοι και όλες συμμετείχαμε ενεργά στη διαμόρφωσή τους. - Εύα Γρηγοριάδου, μέλος Urbana
Πριν από 2 χρόνια, το εγχείρημα ξεκίνησε ως ένα blog με το όνομα Archireads με στόχο την έρευνα της αρχιτεκτονικής θεωρίας και πρακτικής ως μια προσωπική ανάγκη για διεύρυνση γνώσεων. Παρόλα αυτά, στην πορεία, ανακάλυψε ένα μεγάλο κενό στο τι θεωρείται αρχιτεκτονική αλλά και στο πώς σχεδιάζεται και κατασκευάζεται αρχιτεκτονική, μακριά από τις επιθυμίες και τελικά από την εμπειρία εκείνων τους οποίους αφορά, τους χρήστες της. Έτσι αναζήτησε τροφή σε ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες και θεωρίες, και σιγά σιγά άλλαξε νοοτροπία. Και μετονομάστηκε σε Mind UX Architecture. Το Mind UX Architecture ή The Mindful UX Design Know How Of Everyday Life Project είναι ένα project που αναζητά, προτείνει και υλοποιεί διεπιστημονικά και out of the box τρόπους πώς θα μπορούσαμε να ζούμε πιο ουσιαστικά και βιώσιμα στην καθημερινότητα μέσα από την επαφή με το χώρο ή αλλιώς την αρχιτεκτονική. Θα προσπαθήσει να αλλάξει το τι θεωρείται αρχιτεκτονική, πώς, από ποιον και για ποιον σχεδιάζεται και πραγματοποιείται και πόση επαφή έχουμε με αυτήν. Ακολουθεί τη δομή και εμπνέεται από την επιστήμη του User Experience, UX Understand>Explore>Materialize. Οπότε και συμπεριλαμβάνει εκτός από την έρευνα και ένα σχεδιαστικό know how με βάση στοιχεία από την επιστημονική κοινότητα σχετικά εμάς, τους ανθρώπους. - Αννίτα Δούκα, μέλος Mind UX Architecture
Το "The Street Art Project" ξεκίνησε ως ιδέα το 2015 στο μυαλό μου, βλέποντας σχέδια και εικόνες στην πόλη της Αθήνας να διαφοροποιούνται τόσο αισθητικά όσο και κοινωνικά στα μάτια μου, συγκριτικά με τη συνθηματογραφία και τις λέξεις. Έτσι, πήρα την απόφαση να αρχίσω να μελετώ και να γράφω για τη street art ψάχνοντας παράλληλα πηγές και αναφορές του εξωτερικού. Τι κρίμα στην Ελλάδα να ονομάζουν τις δημόσιες τοιχογραφίες - street art ως "graffiti" ; Το 2017 - 2018 κατέληξα και πήγα σε έναν επιστημονικό φορέα, το Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος, υπό την αιγίδα του οποίου τελείται το Project ακόμη, και είπα την ιδέα μου. Τον Φεβρουάριο του 2018 άρχισα να την υλοποιώ με ποικίλες δράσεις εξωστρέφειας και επικοινωνίας της επιστήμης με απλά λόγια έχοντας ως σκοπό την απενεχοποίηση της street art από το λεξιλόγιο του graffiti τεκμηριώνοντάς την επιστημονικά. - Κωνσταντίνα - Μαρία Κωνσταντίνου, μέλος The Street Art Project
Για αρκετά χρόνια προσπαθούσα να φανταστώ το επαγγελματικό πλαίσιο που θα μου επέτρεπε να δω τον κόσμο να αλλάζει προς το καλύτερο, ακόμη και με μικρά βήματα! Το πόσο πιο χαρούμενοι μπορούμε να ζήσουμε στις πόλεις μας και το ΠΩΣ μπορούμε να είμαστε πιο χαρούμενοι σε αυτές μου το απάντησε η InCommOn! Είχα τη χαρά να γίνω μέρος της InCommOn στο ξεκίνημα της νέας της εποχής, περίοδο συνδιαμόρφωσης του ανανεωμένου της προφίλ, των στόχων της και των μέσων επίτευξής τους. Η Μάρα Αγγελίδου αποτέλεσε τον πολύτιμο και ευέλικτο συνδετικό κρίκο μεταξύ της αρχικής εμπειρίας και της διεύρυνσης του οράματος μας! Δουλέψαμε πολύ για να εντοπίσουμε το πως οι λύσεις για τα προβλήματα των ελληνικών πόλεων θα στοχεύουν στη ρίζα τους και δε θα θεραπεύουν επιφανειακά τα συμπτώματα τους, κάνοντας τους πολίτες συνδιαμορφωτές της διαδικασίας και του αποτελέσματος κι όχι απλά κοινωνούς του. Η InCommOn, λοιπόν, προωθεί τη βιώσιμη και συμμετοχική αστική ανάπτυξη δίνοντας τη “φωνή” στις κοινότητες να εντοπίσουν και να βελτιώσουν τις συνθήκες της ζωής τους στις πόλεις με μια ολιστική προσέγγιση. Τα αστικά προβλήματα (κοινωνικά, περιβαλλοντικά, οικονομικά) δεν είναι αποκομμένα και ανεξάρτητα μεταξύ τους, αντίθετα, όπως οι συνέπειες τους αφορούν όλα τα επίπεδα το ίδιο συμβαίνει με τις αιτίες και λύσεις! Η InCommOn σας καλεί όλους να συμπράξουμε για να κάνουμε τις πόλεις μας πιο υγιείς και χαρούμενες! - Μαρίνα, μέλος InCommOn
Είμαι Πειραιώτης, σπουδαστής Αρχιτεκτονικής στο ΕΜΠ και ασχολούμαι αρκετά χρόνια με τη φυσική δόμηση, και πιο προσφάτως με την περμακουλτούρα και την αυτάρκεια. Ήρθα σε επαφή με την ομάδα του cob.gr με αφορμή τη διπλωματική μου εργασία, στην οποία συνεργάστηκα με τα παιδιά από τη Λάρισα, και έκτοτε παρακολούθησα όσα περισσότερα εργαστήρια μπορούσα. Τελικά, την Άνοιξη του 2020 αποφάσισα να εγκατασταθώ μόνιμα στο κτήμα στο Νέσσωνα ως εθελοντής. Ο κύριος λόγος που αποφάσισα να μείνω ήταν οι άνθρωποι. Πέραν των γνώσεων που διαθέτουν, καθώς και της πολύχρονης εμπειρίας τους με την εκπαίδευση αρχαρίων και μη, τα παιδιά του cob.gr ξεχωρίζουν για το ανθρώπινό τους ήθος, που μας επιτρέπει όχι απλώς να συνεργαζόμαστε, αλλά και να συμβιούμε και να λογίζουμε ο ένας τον άλλον ως φίλους. Όταν πρωτοήρθα εδώ, ένιωθα ανίκανος να κάνω τα πλέον απλά πράγματα, αφενός διότι δεν είχα οικειοποιηθεί το χώρο, και αφετέρου διότι μου έλειπαν οι γνώσεις. Με τον καιρό όμως, όχι μόνο μπόρεσα να καταλάβω όλα τα (ορισμένες φορές περίπλοκα) συστήματα του χώρου στο Νέσσωνα, καθώς και το πώς μπορούν να συνεργαστούν και να συμβιώσουν τόσο διαφορετικοί άνθρωποι, αλλά απέκτησα και τη σιγουριά να προτείνω πρωτοβουλίες και να αναλάβω και εγώ ευθύνες. Η μόνη συμβουλή που μπορώ να δώσω σε κάποιον στο ταξίδι του στη γνώση, είναι να απολαύσει το ταξίδι. - Δημήτρης, εθελοντής cob.gr
Το «Μικρό Δέντρο που θα γίνει δάσος» είναι ένα κοινοτικό παιδαγωγικό εγχείρημα που λειτουργεί με τις αξίες της αυτοοργάνωσης, της ελευθεριακής εκπαίδευσης και της βιωματικής μάθησης. Η ιδέα της δημιουργίας ενός αλλιώτικου σχολείου γεννήθηκε τον Αύγουστο του 2012, στην πρώτη αυτοοργανωμένη παιδική κατασκήνωση, στο τότε κατειλημμένο δασαρχείο του φυτώριου Φλαμουρίου, στο Βερτίσκο Θεσσαλονίκης. Οι άνθρωποι που παρευρεθήκαμε σ’ αυτή την κατασκήνωση και ζούσαμε στη Θεσσαλονίκη συνεχίσαμε να συναντιόμαστε σε μια συνέλευση που την ονομάσαμε «συνέλευση για τη δημιουργία ενός αλλιώτικου σχολείου». Αφετηρία των ανθρώπων αυτών αποτέλεσε η επιθυμία και η ανάγκη να πραγματωθεί στο εδώ και τώρα ένα αλλιώτικο σχολείο, το οποίο θα βασίζεται στην επιθυμία για ελευθερία και κοινοτική ζωή. Για μια εκπαίδευση που αρχικά, ξεκινάει από τον σεβασμό στην ατομική αυτονομία του κάθε παιδιού, και στους προσωπικούς του ρυθμούς. Στη συνέχεια, η εκπαίδευση συνεχίζεται με το βίωμα της αμεσοδημοκρατικής κοινότητας, με εργαλεία τη συνεκπαίδευση, την αλληλοβοήθεια και τη συμμετοχή στη συλλογική ζωή. Για ενάμισι χρόνο η συνέλευση συναντιόνταν σε τακτική βάση και επεξεργαζόταν σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο τον τρόπο λειτουργίας του σχολείου. Σε όλη την πορεία των συναντήσεων δίναμε το ίδιο βάρος τόσο στην οργάνωση του εγχειρήματος όσο και στην αυτομόρφωση των ατόμων που το απαρτίζουν. Τον Σεπτέμβριο του 2013 η παιδαγωγική ομάδα παρουσίασε το παιδαγωγικό πλαίσιο και τον Ιανουάριο του 2014 το Μικρό Δέντρο ξεκινά την πρωινή καθημερινότητα με 14 οικογένειες και 5 συνοδές. Για το Μικρό Δέντρο η προσέγγιση για μια αλλιώτικη παιδαγωγική συνεπάγεται και πηγάζει από την αναγκαιότητά μας για μια αλλιώτικη κοινωνία, παίρνοντας σαν παράμετρο την αλληλένδετη σχέση κοινωνίας και εκπαίδευσης. Όταν αναρωτιόμαστε για το πώς θα θέλαμε να μοιάζει η κοινωνία μας, μεγάλο μέρος της απάντησης καλύπτεται από το πώς θα θέλαμε να είναι η εκπαίδευση, όχι μόνο των παιδιών αλλά και των ενήλικων. Θεωρούμε πως η πολιτική και η παιδαγωγική αποτελούν δυο αδιαχώριστες έννοιες, όπου η μία περιλαμβάνει την άλλη. Αναγνωρίζουμε την παιδαγωγική ως αναπόσπαστο κομμάτι της ελευθεριακής και αναρχικής φιλοσοφίας. Αυτή την παιδαγωγική, αφ’ ενός παλεύουμε να την πραγματώσουμε στο εδώ και τώρα, μέσω της λειτουργίας του σχολείου. Αφ’ ετέρου είναι για μας εξίσου σημαντικό να ανοίξει το θέμα της ελευθεριακής εκπαίδευσης στη δημόσια σφαίρα, ώστε να σταματήσει να αποτελεί το κενό στην ιστορία της παιδαγωγικής. - Ανώνυμo μέλος Μικρό Δέντρο
Το σωματείο Γη Θεραπαινίς ιδρύθηκε το 2017 με σκοπό να δημιουργήσει ένα θεραπευτικό αγρόκτημα για άτομα με αυτισμό. Καθώς τα παιδιά μας, παιδιά με αυτισμό περνούσαν στη φάση της ενηλικίωσης, βλέπαμε ότι υπήρχαν ελάχιστες δομές για να τα εντάξουν σε κάποιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Βάλαμε στόχο τη δημιουργία ενός άλλου πλαισίου μακριά από την ιδρυματική φροντίδα, όπου στο επίκεντρο θα είναι η φύση, η οικολογία, η συλλογική εργασία. Πιστεύουμε πολύ στην θεραπευτική επίδραση της κηπουρικής αλλά και της επαφής με τα ζώα, που αποτελεί έναν αντιστρές παράγοντα για εκπαιδευτές και εκπαιδευόμενους. Ο πρώτος μας μικρός κήπος στην Παιανία, λειτουργεί πιλοτικά από το 2020 με συγκεκριμένα μέλη και υψηλής ποιότητας θεραπευτικό πρόγραμμα, κάθε Σαβ/κο. Είναι φανερή η κοινωνική ανάγκη για μια διαφορετική προσέγγιση του αυτισμού. Μπορούμε να προσφέρουμε πολλά στην ενταξιακή πορεία των νεαρών ατόμων με αυτισμό μέσα από δραστηριότητες που σχετίζονται με τη γη. Μας δυσκολεύει η ανεύρεση μεγαλύτερου χώρου για να μπορέσει να ξεκινήσει η υλοποίηση του αγροκτήματος με όλα του τα εργαστήρια και πιθανότατα κάποια σπίτια διαμονής. Το οικονομικό, η χρηματοδότηση όλων των φάσεων αυτού του εγχειρήματος, αλλά και η διαχείριση και η βιωσιμότητά του, είναι πράγματα που διαρκώς θα μας απασχολούν και θα μας ωθούν σε νέες συνεργασίες με φορείς, οργανώσεις και δομές ανάλογης δράσης. - Έλενα Αρβανίτη, μέλος Γη Θεραπαινίς - Σωματείο μη κερδοσκοπικό για άτομα με αναπτυξιακές διαταραχές (Αυτισμό)
Γνώρισα τα προγράμματα νεολαίας όταν ήμουν φοιτήτρια ακόμα. Ο κόσμος της μη-τυπικής μάθησης σύντομα θα γινόταν η βάση μου για να μαθαίνω και να βελτιώνομαι. Συγκλονίστηκα από το πόσο αποτελεσματική ήταν σε μένα και γρήγορα θέλησα να βοηθήσω στην εξάπλωση της, πιστεύοντας πως πρέπει κι άλλοι νέοι να μάθουν γι' αυτήν. Η έναρξη της ΑΜΚΕ δεν ήταν εύκολη υπόθεση καθώς δεν υπήρχαν πολλοί επαγγελματίες (κυρίως λογιστές και δικηγόροι) με καλές γνώσεις του θέματος. Έτσι, ψάχναμε μόνες μας και ρωτούσαμε όποιον μπορούσαμε. Φάγαμε πολλές φορές τα μούτρα μας, υπήρξαν πολλές στιγμές άγχους και απελπισίας, αλλά το συναίσθημα που νιώθουμε κάθε φορά που υλοποιούμε ένα πρόγραμμα και δουλεύουμε με νέους μας κάνει να ξεχνάμε όλες τις δύσκολες στιγμές. - Γεωργία, μέλος Creative YouthLand
Ένα ταξίδι στην Κουβα το 2018 έγινε η αφορμή για κάποιες από εμάς να γνωρίσουμε τη χειροποίητη βιβλιοδεσία. Με έμπνευση τον εκδοτικό οίκο Ediciones Vigia στην πόλη Matanza, ξεκινήσαμε το ταξίδι μας στη χειροποίητη έκδοση εντύπων με στόχο την ενδυνάμωση περιθωριοποιημένων πληθυσμών μέσω της Τέχνης. Επιστρέφοντας στην Αθήνα η πρόκληση του Social Dynamo για τον 4ο κύκλο φιλοξενίας του Δήμου Αθηναίων έγινε η αρχή της άτυπης ομάδας του Σπόρου και μιας σειράς ψυχαγωγικών και εκπαιδευτικών δράσεων! Οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες στην Ελλάδα αλλά και σε όλες τις χώρες τονίζουν την επιτακτικότητα της αλληλέγγυας δράσης μέσα από την οποία τελικά αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας. Ως καλλιτέχνες και ειδικοί στην ψυχική υγεία, η εθελοντική μας προσφορά σε κοινωνικό επίπεδο ως Σπόρος ήταν και είναι μια ανάγκη που πηγαία μας οδηγεί.. Η κοινωνική και αλληλέγγυα δράση είναι ευτυχώς μια πράξη αμφίδρομη! Η ίδια δράση, δηλαδή, λειτουργεί ενδυναμωτικά για όσους συμμετέχουν αλλά και για εκείνους που την συντονίζουν. Με εργαλεία την ψυχοεκπαίδευση και την αυτοέκφραση μέσω της Τέχνης, δημιουργούμε κοινωνικούς δεσμούς, προάγουμε την συμπερίληψη ευάλωτων και μη πληθυσμών και έμπρακτα αποδεικνύουμε ότι η συνύπαρξη στο κοινωνικό σύνολο είναι το μέσο ενδυνάμωσης της κάθε ύπαρξης. Με οδηγούς τα δυνατά συναισθήματα και τις πρακτικές σκέψεις, λέμε φωναχτά “Τόλμα, δράσε, με στόχο το ακατόρθωτο και η πράξη σου αυτή είναι εξ’ αρχής η απόδειξη ότι το ακατόρθωτο μπορεί να συμβεί!” - Ανώνυμo μέλος Σπόρο
Βρήκα το Balkans Beyond Borders (BBB) όταν ήμουν στο 4ο έτος των σπουδών μου σε μια περίοδο που έψαχνα τρόπους να εμπλακώ εθελοντικά στον τομέα του πολιτισμού. Από την πρώτη κιόλας μέρα συνάντησης της ομάδας, ένιωσα ότι υπήρχε χώρος αλλά και διάθεση να συμβάλλω στη διεξαγωγή των δράσεων του οργανισμού. Πολύ γρήγορα μου δόθηκαν αρμοδιότητες με βάση τους διαθέσιμους χρόνους ενώ συμμετείχα και στο Φεστιβάλ έχοντας την ευκαιρία να ταξιδέψω στο εξωτερικό, να γνωρίσω νέους σκηνοθέτες και να μάθω περισσότερα για τον Βαλκανικό πολιτισμό. Στη συνέχεια, έκανα την πρακτική μου στον ίδιο οργανισμό ενω εδώ και ένα χρόνο εργάζομαι ως project coordinator. Η συμμετοχή μου σε έναν οργανισμό της κοινωνίας των πολιτών όχι μόνο μου έδωσε και συνεχίζει να μου δίνει την ευκαιρία να καλλιεργω τις δεξιότητες μου προσωπικές και επαγγελματικές, αλλά αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη να γνωρίσω νέους πολιτισμούς και να νιώθω πιο ενεργός πολίτης τόσο σε τοπικό όσο σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Είμαι πολύ χαρούμενη που ο συνδυασμός των σπουδών μου και της μέχρι τώρα εμπειρίας μου μέσω του BBB με έχουν εφοδιάσει με τα κατάλληλα εργαλεία για να αναζητώ συνεχως την πρόοδο και την εξέλιξη σε διάφορους τομείς. - Σπυριδούλα, εργαζόμενη στο Balkans Beyond Border
Το 2012 βρέθηκα να ζω στο Αγγελοχώρι με τη σύντροφό μου και την μικρή της κόρη. Το 2017, προκειμένου να καλύψουμε ανάγκες των παιδιών του χωριού, ιδρύσαμε ένα πολιτιστικό σύλλογο και ορίστηκα πρόεδρος του. Με την ιδιότητα αυτή, ξεκίνησα το καλοκαίρι του 2018 να διαμορφώνω τον περιβάλλοντα χώρο σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στις αλυκές του χωριού, που για χρόνια ήταν το σπίτι της οικογένειας του φύλακα, αλλά εδώ και τουλάχιστον εικοσιπέντε χρόνια ήταν χώρος εναπόθεσης σκουπιδιών και μπάζων κάθε εποχούμενου. Αφού διαμορφώθηκε τον Ιούλιο του 2018, κάναμε την πρώτη μας εκδήλωση αφήγησης με παραμύθια για το αλάτι. Η αποδοχή του εγχειρήματος από τον κόσμο μας οδήγησε τον επόμενο χρόνο, να κάνουμε μια σειρά εκδηλώσεων, κυρίως μουσικών. Διατηρήσαμε τις συνθήκες της φύσης. Δίχως φως και ενίσχυση ήχου, με το φως του φεγγαριού και των κεριών, αναπτύχθηκε ένα νέο είδος ψυχαγωγίας που έδινε τη δυνατότητα στους συμμετέχοντες να προσλαμβάνουν τις νότες, μαζί με τους ήχους της φύσης και της μυρωδιές της. Συμμετείχαν όλες οι αισθήσεις δίχως να ακυρώνει η μία την άλλη. Το 2020, εν μέσω πανδημίας, έγιναν άλλες 15 εκδηλώσεις από τις 27 που είχαν προγραμματιστεί. Για όλες αυτές, δεν υπήρχε κάποια οικονομική σύμβαση, ούτε από τους καλλιτέχνες, ούτε από τους ακροατές. Ένα κουτί συγκέντρωνε την επιθυμία των μεν να ανταμείψουν τους δε. Και λειτούργησε άψογα. Μέλημά μας είναι κρατηθεί αυτό το επίπεδο και ο αριθμός των ακροατών να μη ξεπερνά τα 200 άτομα. Επιθυμία μας είναι να βρούμε τους πόρους και να επισκευάσουμε το οίκημα, για να γίνει εντευκτήριο και να λειτουργεί και το χειμώνα, περιλαμβάνοντας εκθέσεις φωτογραφίας - για να αποζημιώσουμε τους φίλους φωτογράφους που με τη δουλειά τους μας έκαναν διάσημους σαν εγχείρημα σε όλη την πόλη - ζωγραφικής, δημιουργικής γραφής, χορού, ποίησης, μουσικές βραδιές. - Ευάγγελος Μίχος, μέλος Το Σπίτι του Φύλακα της Αλυκής
Το Οργάνωση 2.0 είναι ένα αντικειμενικό εγχείρημα που στόχο έχει την ενημέρωση των πολιτών για το ποιες πρωτοβουλίες υπάρχουν κοντά τους και πώς μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί τους. Ταυτόχρονα ενημερώνει για τις δράσεις αλληλεγγύης που πραγματοποιούνται από διάφορους φορείς. Το Οργάνωση 2.0 ξεκίνησε ως ερευνητικό εγχείρημα για τις διδακτορικές μου σπουδές (όπως αναφέρεται και στον ιστοχώρο) αλλά συνεχίζει μέχρι και τώρα και συνεχώς ανανεώνεται με εθελοντική προσπάθεια. Δεν έχει καμία πολιτική διάσταση, και ούτε πρόκειται να αποκτήσει. Καθώς μετράει ήδη δέκα χρόνια στον χώρο, η πλατφόρμα έχει παρακολουθήσει την πορεία των πρωτοβουλιών αλληλεγγύης από την αρχή της οικονομικής κρίσης μέχρι και σήμερα και αν κάτι φαίνεται καθαρά είναι το ότι οι πρωτοβουλίες αυτές πρέπει να βγουν από τη δική τους φούσκα και να επικοινωνήσουν ανοιχτά με τους πολίτες αλλά και μεταξύ τους για καλύτερα αποτελέσματα. Επίσης υπάρχει ανάγκη για ευελιξία καθώς οι κρίσεις διαδέχονται η μία την άλλη, με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά (πχ. οικονομική κρίση, υγειονομική κρίση). - Ελένη Ρεβέκκα Στάιου, μέλος Οργάνωση 2.0
Η κοινότητα των Τζουμέικερς ξεκίνησε από την ερευνητική κολλεκτίβα P2P Lab η οποία έχει εστίαση την πολιτική οικονομία των Κοινών. Μετά από χρόνια, καταφέραμε και πήραμε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα το οποίο χρημστοδότησε κυρίως την αγορά εξοπλισμού. “Οι Τζουμέικερς” είναι ένα ανοιχτό εργαστήριο στο οποίο μια κοινότητα ανθρώπων συνεργατικά σχεδιάζει και κατασκευάζει εργαλεία για αγροτική παραγωγή μικρής κλίμακας. Οραματιζόμαστε τη δημιουργία τέτοιων χώρων σε χωριά και πόλεις, όπου οι κάτοικοι θα παίρνουν την τεχνολογία στα χέρια τους. Αυτοί οι χώροι μπορεί να υποστηρίζονται από τους Δήμους ή/και από πολυσυμμετοχικούς συνεταιρισμούς. Δυσκολίες υπήρξαν, από την καθυστέρηση του ευρωπαϊκού για 8 μήνες, την σχετικά κλειστή κοινωνία, το "περιέργο" πρόταγμα σχετικά με αυτό που θέλαμε να κάνουμε καθώς και το απομακρυσμένο μέρος όπου δεν είναι εύκολο να περάσει πολύς κόσμος (χωριό Καλέντζι, Β. Τζουμέρκα). Οφέλη υπήρξαν επίσης πολλά, από την γνωριμία με αξιόλογους ανθρώπους και τη φιλία με αρκετούς από αυτούς, την αίσθηση του πως είναι όταν κατασκευάζουμε μόνοι/ες μας τα εργλαλεία μας μέχρι την χαρά όταν όντως αυτά τα εργαλεία φαίνονται χρήσιμα σε μέλη της κοινότητας ή όταν εμπνεόμαστε από ό,τι έγινε μέχρι τώρα για να συνεχίσουμε. Μια συμβουλή για ανθρώπους που τώρα ξεκινάνε: προσοχή στις διαπροσωπικές σχέσεις, μη βάζετε "κάτω από το χαλάκι" τυχών προβλήματα αλλά όσο μπορείτε να τα φέρνετε στην επιφάνεια και αν προσπαθείτε να τα συζητάτε με ενσυναίσθηση και προσοχή. - Αλέκος, μέλος Τζουμέικερς
Το περιεχόμενο σε αυτόν τον ιστότοπο διατίθεται με τους όρους της άδειας χρήσης Creative Commons, Αναφορά Δημιουργού - Παρόμοια Διανομή, 4.0 Διεθνές. Εξαιρείται το περιεχόμενο τρίτων όπου αυτό αναφέρεται ρητά.
|